ผมเองเป็นมือใหม่หัดเป่าไม่ใช่ผู้รู้ เรื่องระบายลมก็ฝึกอยู่ได้บ้างเล็กๆน้อยๆแต่บางทียังควบคุมยังจังหวะไม่ได้
แต่ขออนุญาตตอบเสริมเพิ่มเติมนะครับ ตามประสบการณ์และความเข้าใจของผมที่ฝึกมา
ต้องบอกว่าเวลาฝึกต้องใจเย็นๆครับ ใช้เวลาหน่อย อย่างผมก็ใช้เวลาประมาณ5-6เดือนกว่าจะกล้อมแกล้มได้ครับ
จากประสบการณ์และการวิเคราะห์เอาเองของผมเป็นอย่างนี้ครับ(อาจจะไม่ถูกต้องก็ได้แต่ก็ลองเอาไปปรับดูครับ)
1.การระบายลมไม่ใช่การหายใจเข้าและหายใจออกเอาลมมาพ่นออกทางปากในเวลาเดียวกันนะครับ
เพราะคนปกติอย่างเราๆท่านๆเวลาหายใจชั่วขณะหนึ่งก็ต้องเลือกเอาว่าจะออกหรือจะเข้าอย่างใดอย่างหนึ่ง
แต่ทำทั้ง2อย่างพร้อมกันในเวลาเดียวกันไม่ได้
2.การระบายลมเป็นการเอาลมมาพักที่กระพุ้งแก้มแล้วใช่กระพุ้งแก้มและขากรรไกรค่อยๆบีบลมออกมา
โดยขณะนั้นจะไม่มีการเอาลมจากปอดขึ้นมา(ใช้กระพุ้งแก้มเป็นแหล่งกำเนิดลมแทนปอด)
พร้อมกันในจังหวะนั้นก็จะสามารถสูดลมหายใจเข้าปอดได้และต้องสูดให้เร็วพอก่อนที่ลมจากกระพุ้งแก้มจะหมด
โดยต้องทำประสานกันอย่างรวดเร็วเป็นจังหวะสอดคล้องกันทั้งหมดครับ ซึ่งต้องอาศัยการฝึกแล้วก็ฝึกครับ
3.ขั้นตอนในการฝึกนะครับ
3.1ฝึกเก็บลมที่กระพุ้งแก้มและบังคับการเป่าลมออก คือตอนเอาลมมาเก็บ ให้เอาพักที่กระพุ้งแก้มซึ่ง
ขากรรไกรก็ต้องถ่างออกด้วยเพื่อให้มีพื้นที่เก็บมากขึ้น(คล้ายๆตอนเราหาว)
ตอนที่บ้วนลมออกก็ใช้ขากรรไกรและกระพุ้งแก้มบีบบังคับลมออกครับ ตัวอย่างที่ตรงสุดน่าจะเป็นการบ้วนน้ำ
ที่สำคัญตอนบ้วนลมต้องไม่มีการเอาลมจากปอดออกมาเติมนะครับ(มิฉะนั้นเราจะหายใจเข้าเพื่อเอาลมมาต่อไม่ได้)
การปล่อยลมหรือบ้วนลมตอนแรกๆแนะนำให้ปล่อยลมทีละน้อยอาจจะเป่ากับหลอดกาแฟที่จุ่มในน้ำ
หรือเป่ากับขลุ่ยที่ไม่ค่อยกินลมหรือเป่ากับอากาศโดยปรับรูปากที่ปล่อยลมให้แคบๆคล้ายผิวปาก
เพื่อจะได้ฝึกบีบลมโดยกระพุ้งแก้มและขากรรไกร เพราะถ้าปล่อยลมมากไปทั้ง2ส่วนนี้จะไม่ได้ออกกำลังกาย
ตอนแรกกระพุ้งแก้มและขากรรไกรยังไม่แข็งแรงยังบังคับจังหวะการปล่อยลมไม่ได้เมื่อฝึกไปเรื่อยๆก็ดีขึ้นครับ
ใจเย็นๆครับ ไม่ต้องรีบร้อน การบ้วนลมก็ให้นึกถึงจังหวะการบ้วนน้ำครับ(ผมเองจะฝึกจะบ้วนกับอากาศและกับขลุ่ย)
3.2 จากนั้นเอาขั้นตอนหายใจเข้ามาเพิ่ม โดยเบื้องทำง่ายๆเหมือนเอา2ขั้นตอนมาต่อกันครับ
กล่าวคือเอาลมมาเก็บกระพุ้งแก้มแล้วค่อยๆปล่อย(เน้นนะครับค่อยๆปล่อยลมแบบเจาะยางโดยใช้กระพุ้งแก้มและขากรรไกรช่วย)
เมื่อลมใกล้หมดก็ปล่อยไปตามแรงเฉื่อยแล้วเราก็มาหายใจเข้าโดยต้องสูดลมหายใจให้แรงและเร็วนิดหน่อยนะครับ
เหมือนกับหอมแก้มสาวยังไงยังนั้นแหละครับ อิอิ และเน้นคือตอนบ้วนลมให้ใช้ลมที่มีอยู่ที่กระพุ้งแก้มเท่านั้น
อย่าเอาลมจากปอดมาเติม ไม่เช่นนั้นจะไม่สามารถหายใจเข้าได้นะครับ
ทำอย่างนี้ง่ายๆก่อนครับวนไปเรื่อยๆคือ เก็บลม(ที่กระพุ้งแก้ม)-เป่าออก(อย่างช้าๆน้อยๆ)-สูดหายใจเข้า
เพื่อเป็นการปรับจังหวะการหายใจ
3.3ฝึกได้หัวข้อ3.2เป็นหลักโดยพยายามปรับให้เอาการสูดหายใจเข้ามาทับส่วนที่บ้วนลมทีละนิด
กล่าวคือพยายามหายใจเข้าให้เร็วขึ้นก่อนที่ลมจะหมดปาก ทำจนรู้สึกว่าลมออกต่อเนื่อง
แรกๆอาจจะหยุดแล้วมาไม่ต่อเนื่อง พอฝึกได้สักพักจะเป็นเหมือนลูกคลื่นคือลมจะไปแผ่วปลายนั้นหมายถึง
เราหายใจได้เกือบทันที่ลมออกจากกระพุ้งแก้ม ฝึกไปเรื่อยๆจนเป็นลูกคลื่นที่ต่อเนื่องแล้วปรับระดับลมให้สม่ำเสมอ
ซึ่งต้องใช้เวลาและการฝึกฝน ที่สำคัญคือจังหวะและการบ้วนลมโดยการใช้กระพุ้งแก้มกับขากรรไกร


การที่คุณขุนเขาหายใจเข้าไม่ได้ในขณะที่ปล่อยลมจนจะหมดกระพุ้งแก้มโดยเหมือนมีอะไรมาปิดหลอดลม
นั่นอาจเป็นเพราะในขณะที่ลมใกล้จะหมดจากกระพุ้งแก้มนั้นมีการดึงลมที่เหลือจากปอดขึ้นมาต่ออีก(เหมือนกับเราหายใจออกอยู่)
ทำให้หายใจเข้าไม่ได้ ซึ่งอาจเป็นความเคยชินปกติของร่างกายเรา
ลองฝึกแยกก่อนคือเอาลมมาเก็บที่กระพุ้งแล้วปล่อยออกให้หมดโดยไม่ให้มีลมจากปอดมาเสริมแล้วหายใจเข้าเพื่อปรับจังหวะ
ทั้งหมดเป็นความเห็นของผม ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ

สวัสดีครับ

ผมคิดว่าคุณ bamboo อธิบายไว้ชัดเจนแจ่มแจ้งเลยครับ

ส่วนตัวผมเองเริ่มฝึกอยู่ ประมาณอาทิตย์นึงได้ครับ ผมเป่าน้ำในแก้วเรื่อยๆ

ตอนอากาศใกล้หมดก็หัดอมลูกมะนาวแบบเด็กอนุบาล แล้วก็บ้วนๆๆ

และก็พยายามหายใจเข้าดูครับ เริ่มจากสูดช้าๆ ให้อากาศไหลเข้าไป แล้วก็ปล่อยลมจากปอดมาเป่าต่อ

หัดเรื่อยๆเดี๋ยวก็ต่อเนื่องกันเองครับ



แบ่งปันประสบการณ์ครับ อิอิ

ขุนเขาคนนี้ขอน้อมรับคำแนะนำจากท่าน ๆ ผู้รู้ทั้งหลายครับ...พอดีได้ขลุ่ยนุ่มละมุนมาใหม่ก็จะเริ่มฝึกอย่างจริงจังครับ...แต่ก็ฝึกได้ไม่เต็มที่เท่าไหร่ ถ้าวันไหนเลิกงานดึกก็ไม่ได้เป่าขลุ่ยเหมือนกัน...จ้า..ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งครับ...ถ้าเป่าได้ดีเมื่อไหร่จะเอามาห้นรับชมครับ...

ท่านใดมี โน๊ต Introของเพลงเดือนเพ็ญ ก็ช่วยแนะนำหน่อยน่ะครับ....จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งครับ....

คุณ bamboo อธิบายวิธีการฝึกระบายลมได้อย่างละเอียดครับ กระผมขอปักหมุดหัวข้อนี้ไว้ เพื่อจะได้เป็นประโยชน์กับท่านอื่นๆด้วยครับ

สวัสดีครับ จากปัญหาของคุณสิทธิชัย ที่ตั้งไว้ในหัวข้อ "ขอต้อนรับเข้าสู่เว็ปขลุ่ยนุ่มละมุล" กระผมขอตอบในกระทู้นี้นะครับ เพื่อให้อยู่ในเรื่องการระบายลมเหมือนกัน จะได้ง่ายในการค้นหาของเพื่อนสมาชิกด้วย

สิทธิชัย อ้างอิงข้อความ:


การหายใจเข้าหรือออก จะใช้ลมจากปอดครับ
จุดสำคัญของการเก็บลมไว้ในกระพุ้งแก้มให้ได้ปริมาณมากคือ กางขากรรไกรล่างลง เพื่อให้มีที่เก็บลมในปากมากขึ้น ลองประเมินลมที่เหลืออยู่กระพุ้งแก้มว่ามีปริมาณเพียงพอหรือไม่ สำหรับการบีบลมออกจากกระพุ้งแก้มออกมาอย่างสม่ำเสมอ พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ลองสังเกตและเพิ่มปริมาณของลมหายใจเข้าให้เพียงพอที่จะดึงมาเก็บไว้ในกระพุ้งแก้มครับ แต่พยายามให้เสียงสูดลมหายใจเข้าเบาที่สุดนะครับ

ความคิดเห็นของเพื่อนสมาชิกหลายท่านที่เคยโพสมามีประโยชน์ครับ เผื่ออาจจะตอบข้อสงสัยของคุณสิทธิชัยได้
หรือหากยังติดขัดสงสัย ก็สอบถามเพิ่มเติมได้ครับ

กระผมก็เคยเจอปัญหาแบบนี้ครับ ฝึกไปเรื่อยๆก็จะคล่องแล้วจะไม่มีปัญหาครับ

เมื่อตอนผมฝึกผมใช้อยู่สองวิธีครับ
วิธีที่1 เป่าน้ำครับ อุปกรณ์ คือ แก้วน้ำ,หลอดกาแฟ ,น้ำ
วิธีฝึก
เทน้ำลงในแก้วจุ่มหลอดกาแฟลงไป แล้วเป่าลมให้น้ำผุดอยู่ตลอดเวลา โดยใช้เทคนิดการระบายลม ใช้กระพุ้งแก้มบีบล้มพร้อมกับหายใจเข้า ฝึกวันละ 5 - 10 นาที

วิธีที่2 เป่ากระดาษ อุปกรณ์ กระดาษอะไรก็ได้ฉีกให้ได้ขนาดสัก2x2นิ้ว,กำแพงหรือผนัง หรือใช้หนังสือเล่มหนา(ตั้งได้)
วิธีฝึก
จับกระดาษขนานกับผนัง เมื่อเริ่มเป่าลมจึงปล่อยมือออก เป่าลมให้ดันกระดาษติดอยู่ผนังโดยกระดาษไม่หล่น ใช้เทคนิดการระบายลม ใช้กระพุ้งแก้มบีบล้มพร้อมกับหายใจเข้า ฝึกวันละ 5 - 10 นาที วิธีนี้เป็นการฝึกคุมลมให้คงที่ด้วย(เป่าแรงกระดาษปลิว เป่เบากระดาษหล่น)

อย่างไรก็ตามการฝึกระบายลมในช่วงแรกจะลำบาก เนื่องจากลมของผู้ฝึกยังไม่แข็งแรงพอ หากฝึกบ่อยๆทุกวันเมื่อลมแข็งแรงพอผู้ฝึกจะเป่าลมได้นานขึ้นแม้จะยังระบายลมไม่ได้ ฝึกบ่อยๆทุกวัน จะระบายลมได้โดยไม่รู้ตัว